سلیاک کانادا از دولت فدرال می‌خواهد که تخفیف‌های مالیاتی بهتری را برای افراد مبتلا به بیماری خودایمنی فراهم کند، زیرا هزینه‌های غذای بدون گلوتن به دلیل تورم افزایش می‌یابد.
سوزان فینلی با درآمد ثابت خود، مطمئناً هر دلار را در فروشگاه مواد غذایی حساب می کند.
“این حقوق بازنشستگی است که من باید برای مدت طولانی با آن زندگی کنم، بنابراین من بسیار مراقب نگاه کردن هستم. من دنبال فروش هستم من به دنبال معاملات هستم، “او گفت.
بیشتر بخوانید:
با توجه به افزایش تورم مواد غذایی، کانادایی ها کمتر به فروشگاه های مواد غذایی سفر می کنند: گزارش
فینلی که در وینیپگ زندگی می کند، بیش از 20 سال پیش تشخیص داده شد که به بیماری سلیاک مبتلا شده است.
بیماری خودایمنی که حدود یک درصد از کانادایی ها را تحت تاثیر قرار می دهد، علاوه بر مدیریت آن با رژیم غذایی بدون گلوتن مادام العمر، بدون درمان یا درمان است. بیماری سلیاک به روده کوچک آسیب می زند و در صورت مصرف گلوتن می تواند منجر به عوارض جدی سلامتی مانند مولتیپل اسکلروزیس، پوکی استخوان و دیابت نوع 1 شود.
فینلی، که همچنین در شعبه منیتوبا انجمن سلیاک کانادا داوطلب است، روز یکشنبه به گلوبال نیوز گفت: «افرادی که تشخیص داده می‌شوند در دریافت غذا مشکل دارند.
فینلی اغلب می‌داند که خواربارفروشی‌ها و رستوران‌ها تقریباً از گزینه‌هایی که می‌تواند بخورد فروخته شده‌اند.
“و قیمت واقعاً تفاوت زیادی دارد.”
سلیاک کانادا می‌گوید محصولات بدون گلوتن 150 تا 500 درصد گران‌تر از محصولات معمولی هستند و با تورم غذا، صورتحساب‌های Finlay حتی بیشتر شده است.
ملیسا سکورد، مدیر اجرایی این سازمان، یکشنبه گفت، آخرین نظرسنجی سلیاک کانادا به افزایش هزینه مواد غذایی به عنوان مهم ترین چالش اشاره می کند.
2.4 درصد از پاسخ دهندگان ما اکنون از زمان شیوع بیماری همه گیر به دلیل هزینه غذا به بانک مواد غذایی دسترسی دارند، بنابراین این یک تاثیر واقعی در رانندگی است، و متأسفانه، آنها ممکن است گرسنه بمانند یا ممکن است مجبور شوند. چیزی بخورند که آنها را بیمار کند.»
پیش از ماه آگاهی از بیماری سلیاک در ماه مه، سلیاک کانادا از دولت فدرال درخواست یک اعتبار مالیاتی ثابت برای کمک به جبران تأثیر تورم مواد غذایی کرده است. آنها نامه ای سرگشاده به نمایندگان مجلس نوشته اند و در اول ماه مه به سمت پارلمان هیل می روند.
سکورد به گلوبال نیوز گفت که خانواده های مبتلا به این بیماری به طور متوسط سالانه 1000 دلار بیشتر از میانگین خانوارهای کانادایی خرج می کنند.
سکورد گفت، با توجه به سیستم فعلی، اکثر مردم – حدود 80 درصد از پاسخ دهندگان – ادعای هزینه های اضافی غذای بدون گلوتن را به عنوان هزینه های پزشکی در مالیات خود ندارند.
«چطور عادلانه است؟ اینطور نیست.» او گفت. آنها در واقع باید تفاوت بین هزینه کالای معمولی گلوتن و کالای بدون گلوتن را بررسی کنند، بنابراین بسیار طاقت فرسا است.
فینلی موافق است که یک تغییر زندگی را بسیار آسان تر می کند.
او گفت: «کودکان به سادگی گرسنه می شوند، یا چیزهایی می خورند که نباید بخورند و خود را بیمار می کنند، و این واقعاً ناراحت کننده است. ما می دانیم که آسیب های مداوم عمر را کوتاه می کند. قرار ملاقات های بیشتری با پزشکان، استفاده از سیستم مراقبت های بهداشتی وجود دارد.
فینلی خود را خوش شانس می‌داند که حقوق بازنشستگی‌اش فعلاً می‌تواند تورم غذا را کنترل کند، اما او نگران خانواده‌هایی است که نمی‌توانند.
&کپی 2023 Global News، بخشی از Corus Entertainment Inc.