برای اکثر نوجوانان 13 ساله، اهداف ساده هستند: در مدرسه خوب عمل کنید، با دوستان خود کنار بیایید، والدین خود را از خود دور نگه دارید.
تعداد کمی به فکر شرکت در بازی های المپیک هستند. اما اینجا جایی است که فی دی فازیو ایبرت، نوجوان و علاقه مند به اسکیت بورد تورنتو، خود را می یابد.
در حالی که کمی بیش از یک سال تا بازی های المپیک تابستانی 2024 پاریس باقی مانده است، او در موقعیت برتر برای نمایندگی کانادا در بزرگترین صحنه ورزشی جهان قرار دارد.
او از یک کمپ آموزشی کانادایی اسکیت بورد در کالیفرنیا به CBC Sports گفت: “من نمی دانستم که به این نقطه می رسد، این یک نوع دیوانگی است.” وقتی کوچک بودم، فکر میکردم شاید بتوانم با دویدن به آن برسم، اما هرگز با اسکیتبرد.
تماشا | پدیده اسکیت بورد نوجوانان به CBC Sports می پیوندد تا در مورد تلاش پاریس 2024 صحبت کند:
برای ایبرت که در هشت سالگی با این ورزش آشنا شد، این یک رشد سریع بوده است. او به سرعت در صحنه ملی رقابتپذیر شد و تنها در آخرین بازیهای المپیک توکیو، جایی که اسکیتبرد اولین حضور خود در المپیک را داشت، نماینده کانادا را از دست داد.
آدام هیگینز، مدیر اسکیت بورد کانادا، آدام هیگینز می گوید: «او از سطح مهارتی برخوردار است که می تواند خیلی خوب کار کند. او در سن او واقعاً خوب پیشرفت میکند و آسمان برای او محدودیت دارد.
هیگینز میگوید که ویژگیهای کلیدی در اسکیتبرد قدرت و جریان هستند که هر دو ویژگی نادر برای یک اسکیتباز 13 ساله هستند.
هیگینز میگوید: «واقعاً سخت است که به یک نوجوان 13 ساله نگاه کنید و بگویید قدرت طبیعی دارید، اما توانایی او در ایجاد دامنه و پرواز در اطراف کاسه قابل توجه است. “هر کاری که او انجام می دهد باید تا حد امکان سریع باشد، او سعی می کند تا جایی که ممکن است بزرگ شود، بنابراین تقریباً مانند خاموش کردن آن آتش طبیعی در او است.”
برخلاف بسیاری از ورزشها، سن و تجربه همیشه چیزی نیست که یک اسکیتبرد را موفق میکند. هیگینز اشاره می کند که بسیاری از بهترین زنان اسکیت بورد در جهان در واقع زیر 16 سال سن دارند.
“اسکیت بورد، مانند شیرجه، مانند ژیمناستیک یکی از آن ورزش های وزن بدن است که در آن با مرکز ثقل پایین می توانید بسیاری از این حرکات را در سنین پایین انجام دهید. بنابراین اسکیت بوردکاران جوان می توانند واقعاً بسیار خوب باشند.”
سفر به پاریس یک سفر طولانی است که به اشتیاق، تمرین و پول نیاز دارد.
ایبرت و مادرش الیزابت از دبی و آرژانتین و سایر مکانهای عجیب و غریب دیدن خواهند کرد تا در مسابقات مقدماتی مورد نیاز شرکت کنند. به عنوان یک ورزش در حال ظهور، اسکیت بورد کانادا بودجه بسیار کمی از فدرال دریافت می کند به این معنی که فراتر از مقداری پول از حامیان مالی، خانواده ایبرت باید از جیب خود برای تقویت این رویای المپیک بپردازد.
الیزابت می گوید: “این فرزند شماست و می خواهید آنها احساس خوبی داشته باشند و می خواهید آنها به خودشان افتخار کنند. مهم نیست که من به او افتخار کنم، من به او افتخار می کنم.”
“اگر او جدی نبود و واقعاً می خواست این کار را انجام دهد، ما این کار را نمی کردیم. او عاشق رقابت است، او عاشق رقابت است. ما می گوییم “هر زمان که نمی خواهید این کار را انجام دهید یا احساس می کنید این چیزی است که استرس زا است. شما بیرون، در مورد آن با ما صحبت کنید.
“اگر این چیزی است که شما نمی خواهید، به ما اطلاع دهید.”
اما فشار رقابت چیزی است که فی میگوید او همیشه چه در مسابقات محلی و چه در برابر بهترینهای جهان از آن استقبال کرده است.
ایبرت می گوید: «من فشار ناشی از انجام کاری را در آن لحظه دوست دارم. “این احساس خوبی است که یک ضربه تلنگر عالی انجام دهید یا هوای بزرگ را دریافت کنید. من هرگز احساس نکرده ام که باید در مسابقات شرکت کنم یا تمرین کنم، این را انتخاب کردم زیرا این کار مرا هیجان زده می کند.”
با همه اینها، ایبرت تمام تلاش خود را می کند تا یک نوجوان عادی باشد – علیرغم اینکه معمولاً چهار ساعت در روز و شش روز در هفته تمرین می کند. او هنر را دوست دارد، یوکلل مینوازد، و برای فارغالتحصیل شدن از کلاس هشتم و رفتن به دبیرستان در سال آینده هیجانزده است.
او می گوید: “من جدایی بین زندگی اسکیت بردم و دوستان مدرسه ام را دوست دارم. امسال از کلاس 8 فارغ التحصیل شدم.”
من احساس میکنم ممکن است در دبیرستان خیلی سختتر باشد، اما در حال حاضر فکر میکنم که کارم خوب است.»